บนรถตู้ เราออกจากหมู่บ้าน Bawah มุ่งหน้าสู่ Innitial Phase โครงการพัฒนาเขตเศรษฐกิจพิเศษทวาย
แสงของตะวันเริ่มใกล้ระนาบกับพื้นโลก อากาศจึงไม่ร้อนนัก จากที่เห็นคนนอนกลางวันเพราะแดดร้อนเกินกว่าจะนั่งจิบกาแฟเราก็เริ่มเห็นคนออกมาทำกิจกรรมกลางแจ้งมากขึ้น บ้างเตะตะกร้อ บ้างเล่นฟุตบอล บางคนรดน้ำผัก อาบน้ำข้างบ่อดิน หาบน้ำมาใส่ตุ่ม บ้างก็ตระเตรียมอาหารเย็น
เมื่อภาพทั้งหมดปรากฏอยู่ท่ามกลางบ้านเรือนยกสูง หลังคามุงจาก ถนนดิน และรั้วไม้ไผ่สาน ใครบางคนในคณะเดินทางบอกว่า “นี่มันภาพชนบทในอุดมคติชัดๆ” พลันประโยคนี้จบลง เราก็เห็นเด็ก 2-3 คน กำลังกั้นคอกควายอยู่ห่างจากถนนลูกรังไม่กี่ก้าว
ผมขอให้หยุดรถ ก่อนหิ้ว Canon 80D ลงไปบันทึกภาพ เมื่อเห็นกล้องกำลังถ่ายทำ เด็กกลุ่มใหญ่ก็วิ่งออกจากบ้านมาลอบมองในระยะประชิด นับรวมคนในคณะเดินทางที่ลงมาร่วมเป็นสักขีพยาน บวกกับควายนับสิบในคอกนั้น เราพบว่าคอกเล็กๆ กลางทุ่งดูแน่นไปถนัดตา บางคราของวินาทีผมแยกไม่ออกด้วยซ้ำว่าไหนคนแล้วไหนควาย
ในจำนวนสิ่งมีชีวิตทั้งหมดของค่ำนั้น หมอนี่ปีนคอกเข้าไปขี่หลังเจ้าทุยยิ้มแฉ่งให้เราดู เลนส์ 10-22mm ได้อวดศักยภาพของมัน ผมลั่นไกชัตเตอร์ ทันใดนั้นลมที่หายไปตลอดวันก็พัดมาเสียฉิบ ขี้ควายที่แห้งละเอียดเป็นฝุ่นผงลอยฟุ้งสวนคมเลนส์เข้ามาจนขมคอ
“นี่มันกลิ่นชนบทในอุดมคติชัดๆ” ชนชั้นบนในตลาดล่างอย่างผมกล่าวผรุสวาทในใจ
