นอกจากไม่ทำให้ฟิตขึ้นแล้ว การลงสนามครั้งล่าสุดยังนำมาซึ่งความเจ็บปวดเจียนตาย
หลังอดีต PlayMaker ตัวพริ้ว ตัดสินใจไล่ควบลูกกลมๆ จนสุดเส้น จังหวะที่ลูกฟุตบอลหลุดขอบสนามไปชนกับคอนกรีต คือจังหวะเดียวกันกับปุ่มสตั๊ดที่รองรับร่างอ้วนดำทะลึ่งปักลงไปในฟลอร์หญ้าเทียมแล้วไม่อาจถอนสมออย่างทันท่วงที
เมื่ออวัยวะเบื้องล่างไม่อาจก้าวย่างอย่างที่ควร ฉากต่อไปของลูกผสมระหว่างพอล สโคลส์กับเจเจ โอโคชา จึงลงเอยด้วยการพุ่งส่วนบนหลุดขอบสนามตามลูกบอลด้วยความแรง
ลูกหนังเบอร์ 5 ชนกับตะแกรงกั้นสนามแล้วเด้งกลับ ส่วนคนที่วิ่งกวดในวินาทีก่อนหน้าพุ่งชนกับขอบคอนกรีตแล้วฟุบอยู่ตรงนั้นเสียงร้องถามของเพื่อนร่วมสนามดังขึ้นมันเป็นคำถามที่มีกลิ่นของความห่วงใยเจือปนความเย้ยหยันขันขื่น “ไม่ต้องทุ่มเทขนาดนั้น” , “ทำงานไม่เห็นทุ่มเทแบบนี้” , “วันนี้แค่ซ้อมครับเพ่” ฯลฯ
“…..”
ไม่มีคำโต้เถียงใดๆ จากผู้ชายปากหมา หากในยามปกติคงได้หน้าหงายกันไปข้าง แต่วินาทีนี้ผมได้แต่ค่อยๆ กำหนดจังหวะหายใจทีละเฮือก ม่านตาที่มีเม็ดเหงื่อเป็นฟิลเตอร์เมื่อกระทบกับไฟสปอตไลท์กลายเป็นแสงแฟลร์คล้ายจะงดงาม ทว่ามาพร้อมกับความแสบด้วยความเค็มของเหงื่อที่ซึมเข้าตา
หูที่เคยกระดิกหาเรื่องอยู่เสมอ วินาทีนี้กลายเป็นฝ้าฟาง
เมื่อถูกหลายๆ คนพยุงร่างขึ้นมานอนข้างสนามจนเพื่อนร่วมทีมแน่ใจแล้วว่าไม่น่าจะตาย เขาเหล่านั้นก็เริ่มเกมใหม่อีกครั้ง ปล่อยให้ผมปฐมพยาบาลตัวเองอยู่นานโขกว่าจะลุกขึ้นยืนได้
อาการเจ็บปวดที่สีข้างเริ่มแสดงอาการชัดเจน หายใจราวกับไม่ถึงลิ้นปี่ ลองเดินดูสักสองสามก้าวดูไม่น่าจะรอดจึงได้แต่นั่งนิ่งๆ อยู่อย่างนั้นกว่าครึ่งชั่วโมง
เอาละ…ไม่ตายแน่แล้ว ผมพยุงร่างของตัวเองเดินฝืนความเจ็บปวดไปถึงห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตา ก่อนถลกเสื้อขึ้นมาส่องกระจกแล้วพบว่าสีข้างมีรอยช้ำดำแดงขนาดเท่าฝ่ามือ เลือดซิบๆ เพราะวัตถุที่ไปกระทบคือคอนกรีตที่ฉาบอย่างหยาบเอาไว้
‘จบกัน…วันนี้’ อดีต PlayMaker ตัวฉกาจส่องกระจกแล้วพึมพำสมเพชตัวเองอยู่ในใจ
เดินหิ้วร่างตัวเองมาจนถึงโต๊ะทำงานแล้วถอดสตั๊ดเก็บไว้ที่ซอกหลืบดังเดิม
ผมแค่เก็บไว้ และหวังใจว่าคงไม่โชคร้ายถึงกับต้องแขวน!
