ไอแอมแบ็ค

ไม่สมบูรณ์เสียทีเดียว เพราะไฟล์ภาพประกอบเรื่องราวมากมายจำเป็นต้องหาต้นฉบับกลับมาอัพโหลดแทนที่ แต่ก็ถือว่าไอแอมบักโก (ดอทคอม) บล็อกบ่นที่พยายามจ๊าบที่สุดในสามโลกได้กลับมาอีกครั้ง หลังจากประสบปัญหาพลัดพรากอันเนื่องมาจาก Domain Name กับ Hosting หลุดลอยไป

Domain/Host หลุดไปก็ไม่ค่อยเดือดเนื้อร้อนใจเท่าไหร่หรอก เพราะเว็บเดิมก็มีระบบ Auto Back Up SQL  ที่ส่งข้อมูลมาเก็บไว้ในเมลอยู่เรื่อยๆ แต่จากการเขียนสิ่งต่างๆ ไว้ใน Facebook แล้วมันมักจะอันตรธานนี้สิเกินทน

Facebook มีระบบ Archive ที่ห่วยแตก ไม่สิ…มันไม่มีเลย หลายเรื่อง หลายข้อความที่เคยเขียนไว้ก็ดันหาไม่เจอซะงั้น ไม่สมราคาคุยกับแนวคิด Timeline ย้อนกลับไปดูเรื่องเก่าๆ ของอีตา ‘มาร์ค ซัคฯ’ เอาเสียเลย เชื่อไม่เชื่อก็ลองทดสอบดูครับ

ไม่ใช่ว่าความคิดของเราจะมีราคาค่างวดอะไรหรอกนะ เพียงแต่มันก็เป็นบันทึกความทรงจำที่อุตส่าห์คิดและเขียนมันออกมา อย่างน้อยที่สุดเราควรเปิดย้อนกลับไปดูว่าวันนั้น วันนี้ มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเราคิดอย่างไร ความสำคัญของการสร้าง Archive อย่างมีประสิทธิภาพก็เป็นเช่นนี้เอง นี่ไม่นับเรื่องการ Search ผ่าน Search Engine อีก ที่ ณ บัดนี้เต็มที่ก็ค้นหาเจอจำพวก Account แต่ไม่ได้จัดเก็บการสืบค้นจาก Status สักเท่าไหร่

อันบ่นๆ แชร์ๆ ไม่เท่าไหร่นะครับ แต่จำพวกบทความยาวๆ เนี่ย บางทีก็เสียดายเหมือนกัน

ทีนี้พอเบื่อมากๆ เมื่อคืนนั่งจิ้มๆ ว่าจะเลือก Domain ใหม่ แล้วเลือก Hosting ใหม่เสียเลย นั่งเลือกนานๆ ก็ยังหาอันถูกใจไม่ได้ เลยลอง Search Domain เดิมที่หลุดไปนั่นคือ iambuggo.com ปรากฎว่า “ว่าง” เฉยเลย

ไม่ต้องรีรอเพราะเดี๋ยวมีคนมาจดเสียก่อน (ทำอย่างกะมัน Hot งั้นแหละ – -” )

จดเสร็จ Set Up WordPress เจ้าเดิม ค้นหา SQL ในอีเมล แล้วก็ Dump มันขึ้นไปใหม่

เวอร์ชั่นเดิมผมเขียน Theme เอง งูๆ ปลาๆ ได้บล็อกหน้าตาน่ารักๆ มาไว้ใช้ แต่ครั้งนี้ยอมรับว่าสันหลังยาวกว่าเดิมเยอะครับ เลยใช้วิธีหา Theme เรียบๆ สบายตา และ Responsive เพื่อรองรับการอ่านใน Tablet, SmartPhone ให้มากขึ้น (Blog ที่พยายาม Pop ก็ต้องง้อคนอ่านแบบนี้แหละ) เมื่อได้แล้วแต่งนั่นนิด นี่หน่อย เป็นอันว่าเรียบร้อย คงเหลือแต่เพียงภาพประกอบอย่างที่บอกไว้ตั้งแต่ต้นเท่านั้นเอง

ที่เห็นบ่นก่นด่า Facebook เนี่ย ไม่ใช่ว่าจะไม่ใช้อีกต่อไปนะครับ เพราะยังคงใช้เช่นเดิม เพียงแต่เพื่อป้องกันอารมณ์บูดเหมือนเช่นในช่วงที่ผ่านมา คงจะต้องยึดโยงกับการเขียนบล็อกทางนี้ดีกว่า แล้วค่อยแชร์ไปหน้า Wall

ส่วนพวก Status เล็กๆ น้อยๆ ก็คงจะอยู่ใน Facebook เป็นหลักเช่นเดิมครับ เพราะบางทีบางข้อความในนั้น ผ่านคืนวันนานไปก็อยากให้สืบค้นไม่เจอเช่นกัน

เป็นนักเขียนเพียงคนเดียวของเว็บไซต์นี้ (แหงละ) เป็นมนุษย์ที่ชอบบันทึกเรื่องราวเอาไว้ เนื่องจากไม่ถนัดในการจดใส่กระดาษ จึงมักเขียนไว้ในโลกออนไลน์ บางเรื่องผิด บางเรื่องถูก แต่บันทึกความทรงจำจะช่วยตักเตือนเรา