ปิดเทอม

แม้จะมีฝีมือจัดจ้านอยู่บ้างยามที่ได้จับอาวุธสงครามที่ชื่อว่าหนังสะติ๊ก รวมทั้งมีอำนาจพิเศษเวทมนตร์สามารถผิวปากให้กระปอมนิ่งก่อนเอาบ่วงคล้องคอ

แม้จะได้ชื่อว่า ความฉมังในการจับปลาข่อนไม่เป็นสองรองใคร และแม้จะไว้ใจได้ยามกระบอกปืนถูกเล็งไปที่หนูนา ว่ากันว่าเมนูอาหารยามแล้งของอีสานนั้นเด็ดขาดจี๊ดจ๊าดนัก ย่างกระปอมป่นใส่มะม่วง คั่วหนูนา หมกปลาข่อน ยำไข่มดแดงนั้นถูกยกให้อยู่ในระดับพระยาแถนยังน้ำลายสอ

แม้ยามแล้งของอีสานจะมีเสน่ห์เต็มไปด้วยสีสันมากมายเกินกว่านักข่าวใหญ่จะเข้าใจ

แม้จะด้วยเหตุผลนานา  แต่ผมก็ไม่พิศมัยมันสักเท่าใดนัก

ฤดูแล้งผมมักเกิดอาการหวิวหวั่น เสียงจั๊กจั่นนั่นเป็นสัญญาณของการปิดเทอม

“การเรียน” ผมไม่ได้หลงรักมันสักเท่าไหร่หรอก แต่ผมมีความสุขที่ได้เล่นหัวกับเพื่อน มีความสุขกับห้องสมุด มีความสุขกับหนังสือที่ช่วยเปิดโลกกว้าง ผมชอบเล่มนึงมันว่าด้วยทุ่งหญ้าสะวันนาที่เต็มไปด้วยสัตว์ป่า เสือชีตาร์ สิงโต บางทีก็นึกกลัวว่าระหว่างหากระปอมถ้ามีสิงโตโผล่ออกมาผมจะทำอย่างไร ยิ่งได้อ่านหนังสือนอกเวลาที่มีชื่อว่า “เจ้าป่า” ความคิดผมยิ่งเตลิด

ด้วยหัวโตกว่าชาวบ้าน ในวันสอบปลายภาคผมไม่ยี่หร่ากับตำราสักเท่าไหร่ พูดแล้วจะหาว่าโม้ “ขนาดพยายามกาผิดก็ยังถูกเลย!” ในยุคที่มีสอบตก มีซ้ำชั้น ผมสงสัยตัวเองว่าถ้าทำคะแนนได้เต็มทุกวิชาจะสามารถเลื่อนทีละ 2 ชั้นได้ไหมนะ ก็ผมเบื่อมานีมานะเต็มทนเพราะอ่านจบตั้งแต่หัวเท่ากำปั้น ถ้าได้เลื่อนทีละ 2 ชั้นน่าจะได้อ่านเล็มใหม่ๆ บ้าง

นั่นคือเสน่ห์ของห้องเรียนที่ผมหลงรัก จึงมักจะขาดใจตายเสียให้ได้ยามที่ต้องสอบปลายภาควิชาสุดท้าย

ครูประจำชั้นยืนหน้ากระดานดำนัดหมายเวลาเปิดเทอม เราจะหายไปจากห้องเรียนนี้เป็นเดือนก่อนกลับมาอีกครั้ง

ใบไม้จากต้นก้ามปูร่วงแล้วร่วงเล่า จั๊กจั่นนี่ก็ร้องไม่หยุดหย่อน ผมเก็บสมุดใส่กระเป๋า เราและเพื่อนเดินออกจากห้องเรียนไปแบบเงียบๆ ก่อนพ้นประตูโรงเรียนเพื่อนบอกจะเข้า กทม. ไปช่วยพ่อทำงานก่อสร้าง บ้างบอกว่าจะเข้าโรงงานกับพี่ชายพี่สาว พ่อแม่ผมไม่สันทัดกับบางกอก ผมบอกจะออกไปท่องโลกและทุ่งหญ้าสะวันนา หวังในใจว่าจะไม่มีสิงโต

การปิดเทอมเริ่มต้นแล้ว เริ่มต้นในวันที่แดดร้อนเปรี้ยง ไม่รู้ว่าเหงื่อหรือน้ำตาที่ซึมๆ อยู่ตรงหางตา แต่นับจากนี้ผมจะกลายเป็นคนป่าโดยสมบูรณ์ เพราะบ้านผมอยู่กลางป่าไม่ใช่หมู่บ้าน

ในวันที่แดดร้อนเปรี้ยงผมตื่นมาด้วยความมึนงงเหนื่อยหน่าย เช็คบนไทม์ไลน์เห็นการนัดหมายของนักเรียน นักศึกษาในวันปิดเทอม ไพล่นึกถึงวันนั้นเมื่อนานมาแล้ว

หน้าร้อนกลางป่าคอนกรีตแห่งนี้ไม่มีสิงโต แต่จั๊กจั่นเริ่มร้องเพลงให้ได้ยินอีกครั้ง