จอใหม่ใหญ่กว่าเดิม

เมื่อก่อนไม่เป็นแบบนี้ กับการทำงานผ่านจอคอมฯ เป็นเวลานาน ๆ แต่เดี๋ยวนี้ชักไม่ไหว ชีวิตที่ต้องอยู่บน Timeline / Design / Social Media ฯลฯ พอจ้องเพ่งอะไรนานหน่อยก็มีอาการเมื่อยเกร็งง่ามตา

อย่าเพิ่งตีขลุมคาดเดาเอาเองว่าสภาพชีวิตเช่นนี้มันเป็นวิถีแห่ง Geek แน่ ๆ เพราะผิดถนัด ซ้ำร้ายยังหนักไปทางจับเจ่า จดจ่อ ดังแต่ท่อล้อไม่หมุน

มันเป็นเทือกนั้นแล

แต่มันหนีไม่พ้นนิ จะ Geek จะกลวงก็ต้องทำงานผ่าน Screen เหล่านี้ทั้งนั้น

ที่ห้องผมมีจอ CRT เก่า ๆ มันคือจอคอมฯ ยุคแรก ๆ ที่โตมาพร้อมกับแผ่น Diskette

มันยังใช้การได้ แต่ขนาดของมันช่างเล็กเสียเหลือเกิน เวลาต้องทำงานประเภทตัดต่อ/ดีไซน์ มันจึงเท่ากับว่าพยายามฆ่าตัวตายด้วยการทำร้ายสายตาทีละเล็กทีละน้อย เมื่อเห็นท่าไม่ค่อยดีระยะหลังจึงไม่ค่อยนั่งทำงานที่ห้องมากนัก คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คก็ทิ้งไว้ที่ออฟฟิศ จบจากที่ทำงานก็เลิกกันแต่เพียงเท่านี้

ซึ่งเอาเข้าจริงมันก็ดีด้วยซ้ำกับการตัดฉับ Cut ชน แยกงานและชีวิตหลังเลิกงานขาดจากกัน

เพียงแต่ว่านั่นมันก็ยูโทเปียมากไปหน่อย ชีวิตมันไม่ได้สวยงามขนาดนั้น มันยังต้องจิ้ม พิมพ์ แก้ ดราฟต์ Trim ฯลฯ เรื่อย ๆ

หนีไม่พ้นหรอกโยม!

เมื่อยังต้องทำงานแลกข้าวสารกรอกหม้อ ก็เลยต้องลงทุนกับการอำนวยความสะดวกตัวเองสักหน่อย

วานนี้เลยทุบกระปุกตัวเองซื้อจอคอมฯ มาใหม่ เพื่อใช้พ่วงกับโน๊ตบุ๊คให้จอขยายเหมาะกับการทำงานมากขึ้น มันเป็นจอมือสองสภาพเยี่ยมที่เพิ่งได้มาขณะเดินเตร่ในพันธ์ทิพย์ประตูน้ำ

พอเอามาจัดวางเคียงคู่กันเพื่อทำงานก็ทำให้เพลินดีเหมือนกัน เพราะการแสดงผลที่ชัดเจนมากขึ้น ไม่ต้องโน้มคอเพื่อเพ่งจอมากนัก ทดสอบตัดงาน, ทำเว็บ, พิมพ์งาน ฯลฯ แล้วสบายขึ้นเยอะ ส่วนงานจะดีขึ้นตามไปด้วยหรือเปล่า อันนี้จนใจจะให้คำตอบจริง ๆ

ปล. นี่แค่ซื้อจอคอมฯ มันยังอุตส่าห์มี Story!

เป็นนักเขียนเพียงคนเดียวของเว็บไซต์นี้ (แหงละ) เป็นมนุษย์ที่ชอบบันทึกเรื่องราวเอาไว้ เนื่องจากไม่ถนัดในการจดใส่กระดาษ จึงมักเขียนไว้ในโลกออนไลน์ บางเรื่องผิด บางเรื่องถูก แต่บันทึกความทรงจำจะช่วยตักเตือนเรา